"italyanca aslından çeviren..." ibaresini görünce okumaya kırgın başladığım kitap. mini kitap hali - sayfaların sağdan sola değil de aşağıda yukarıya doğru çevrilerek okunduğu cep kitabı- sayesinde metroda filan çabuk bitirilebiliyor.

kitabı okurken birinin gizlice günlüğünü okuyormuş gibi hissettim yer yer, tavana bakma ihtiyacı duydum :) adam-kadın bölümleri arasındaki geçişleri sadece anlatım dili farklılığından mı yoksa olay ve hafif zaman kaymasından mı bilmem, kopuk geldi kimi zaman.

istanbul kırmızısı, aşk deyince konunun hem yazarın hayatının bu kadar hassas noktalarına, hem de yakın geçmişteki olaylara bu kadar dokunacağını beklemiyordum.

filmini henüz izlemedim ama filmdeki karakterlerin listesine baktığımda kitaptakilerle bariz farklılıklar gördüm, dolayısıyla önce filmini izlemiş olsanız dahi kitabı okurken zihninizde çekilen film muhtemelen çok farklı olacak ;)